Woensdag 11 juni 2008.
We hebben besloten nog een dag te blijven en heerlijk te luieren.

Vrijdag 13 juni 2008.
Vandaag vroeg uit de veren, want het treintje, dat ons gratis naar de opgravingen zal brengen, vertrekt om 08.05 hr. vanaf de camping. De rit duurt ± 15 minuten. We stappen uit bij het archeologisch museum. Dit bezoeken we eerst, zodat we enig inzicht hebben in datgene dat we zullen gaan zien. Het museum is zeer interessant en geeft een overzicht wat hier zoal is gevonden en een maquette hoe men denkt dat het er ooit heeft uit gezien. Daarna een rondgang over de opgravingen, zeer vermoeiend in de brandende zon. Gelukkig dat we zo vroeg op pad zijn gegaan.

Delphi.
[Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie]

Delphi (met klemtoon op de - i -; Delphoi) is een archeologische plaats en een moderne plaats met 1500 inwoners in de regio Centraal-Griekenland.

Geschiedenis
Delphi was in de klassieke oudheid een der beroemdste cultusplaatsen van de god Apollo en het meest bezochte en gerespecteerde orakel van de gehele oudheid. Later werd hier ook de god Dionysus vereerd. Vanaf 590 v.Chr. werden te Delphi de Pythische Spelen gehouden, dat waren wedstrijden in muziek, dichtkunst en sport. Delphi beleefde een late bloei in de Romeinse keizertijd, vooral door de belangstelling van verscheidene keizers waaronder vooral Hadrianus. In 392 na Chr. werd het orakel gesloten door de christelijke keizer Theodosius I, die kort tevoren het christendom tot staatsgodsdienst verheven had.
Opgravingen begonnen reeds in 1838. In 1860 is de École française d'Athènes hier begonnen te graven, nadat de bewoners van het op het oude Delphi gebouwde dorp Kastri, niet altijd goedschiks, naar een nieuwe woonplaats, het moderne toeristenstadje Delphi (ca. 1200 inw.), waren overgebracht. Alle vondsten uit het Grieks heiligdom (o.m. de beroemde Wagenmenner van Delphi, de Sfinx van Naxos, beeldwerkversieringen van de tempel en andere gehouwen) bevinden zich thans in het plaatselijke Archeologisch Museum. De archeologische vindplaatsen van Delphi staan sinds 1987 op de Werelderfgoedlijst.
De bijzonder suggestieve ruïnes van het heiligdom liggen op ca. 500 m hoogte tegen de zuidelijke helling van de Parnassus, in Midden-Griekenland. In de verte kan men vanaf Delphi de Golf van Korinthe zien liggen.
De vroegste sporen van religieuze activiteit in dit heiligdom dateren uit de Myceense periode, ca. 1600 v.Chr. Oorspronkelijk werden hier Chtonische goden vereerd. Dat de plaats toen Pytho heette, wordt zelfs nog vermeld door Homerus. Volgens de mythe huisde hier in deze bergstreek in een ver verleden de draak Python, een zoon van de aardgodin Gaia (of Gè). Na zijn geboorte op het eiland Delos, nam de god Apollon de gedaante van een dolfijn (delphis) aan, en sprong in zee, op zoek naar een aangenamer plek om er een heiligdom te stichten. Zo ontdekte hij de woonplaats van Python, die hij doodde, waarna hij zijn cultus vanuit Kreta overbracht naar deze plaats, die sindsdien de naam Delphi droeg. Maar de naam van Python bleef in allerlei elementen voortleven. Zo werd Apollon hier vereerd als Apollon Pythios (o.m. tijdens de Pythische Spelen), en ook de benaming van de priesteres, de Pythia, verwijst naar Python.
De hoofdingang tot de ommuurde heilige ruimte (of temenos) ligt in de zuidoostelijke hoek. Van hier vertrekt een steile Heilige Weg, geplaveid met kalksteen en marmer, naar de hoger gelegen Apollontempel. Langs deze zigzaggende weg komt de bezoeker achtereenvolgens voorbij verschillende schathuizen: dat van Sicyon (ca. 500 v.Chr.), van Siphnos (ca. 525 v.Chr., in fraaie Ionische stijl) en Athene (in Dorische stijl uit begin 5e eeuw v.Chr., en tussen 1903 en 1906 heropgebouwd). Tegen het terras van de Apollontempel aan ligt de Stoa van de Atheners, waar de op de Perzen behaalde en aan de god gewijde buit stond opgesteld. De huidige Apollontempel werd op het einde van de 6e eeuw v.Chr. gebouwd. In de cultusruimte (het adyton) bevond zich het - naar Oudgriekse normen - middelpunt van de aarde, aangegeven door een ronde steen, de omphalos (dit is navel). In de noordwestelijke hoek van het heiligdom lag het grote theater (in zijn huidige vorm uit 2e eeuw v.Chr.). Tussen al deze hoofdgebouwen stonden nog tal van andere monumenten.
Boven, en buiten de muren van het eigenlijke heiligdom ligt het goed bewaarde stadion van de Pythische Spelen. Beneden het heiligdom liggen de heilige Bron van Castalia, van een monumentale rotsfaçade voorzien, waar de gelovigen die het orakel raadpleegden zich eerst ritueel dienden te zuiveren. Daaronder, nog verder dalwaarts ligt op een smal plateau een vrij goed bewaard gebleven gymnasium (4e eeuw v.Chr.) en het langgerekte Heiligdom van Athena Pronaia (in de volksmond de Marmariá, dit is Marmergroeve, genoemd).

Om 12.00 hr. gaat het treintje weer terug naar de camping. De rest van de dag heerlijk in het zwembad doorgebracht.
Vanavond speelt Oranje tegen Frankrijk. Uitslag 4-1 voor Oranje, ondanks vrijdag de dertiende!

Zaterdag 14 juni 2008.
We gaan weer verder richting de Peloponnesos. De landschappelijk zeer fraaie weg voert omhoog naar het skioord Aráhova, een zeer commerciëel ingerichte plaats en daalt dan weer met vele bochten en hairpinnen af naar Livadiá. Via deze landschappelijk zeer fraaie weg komen we uiteindelijk aan de Golf van Korinthe, waarlangs we blijven gaan tot Loutraki, alwaar het kanaal van Korinthe begint. Aan deze zijde is de brug over het kanaal zéér opmerkelijk. Als er een schip door moet gaat hij niet omhoog, maar verdwijnt geheel onder water. Na dit fenomeen gezien te hebben rijden we langs het kanaal naar het andere eind. Hier heb je vanaf de brug een prachtig overzicht over het kanaal, een rechte streep door het landschap, ± 8 km lang, 23 mtr breed en 8 mtr diep. Vanaf de brug is het water ± 50 mtr lager, een gigantische hoogte, vergeleken met de rest van de afmetingen.
We houden het vandaag voor gezien en vinden een plaats op een parkeerterrein, vlak naast de brug (N 37° 55.700 E 022° 59.720).

Kanaal van Korinthe

Maandag 16 juni 2008.
Vandaag bezoeken we het "Theater van Epidavros", een groot amfitheater met archeologische opgravingen van het Heiligdom van Asclepios, God van de geneeskunde.

Theater van Epidaurus
[Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie]

Het theater van Epidaurus, het best bewaarde theater uit de Griekse Oudheid, bevindt zich in en was verbonden aan de cultusplaats voor Asclepius, god van de geneeskunde, in het antieke Epidaurus.
Dit bijzonder gaaf bewaarde theater, dat als een reusachtige schelp tegen de flank van een heuvel ligt, werd in de 4e eeuw v.Chr. gebouwd door de architect Polycletus de Jongere uit Argos, volgens zuiver wiskundige principes. Het biedt plaats aan 14.000 toeschouwers, en de akoestiek is er ronduit fantastisch (dit wordt voortdurend gedemonstreerd door gidsen!). Er zijn 55 rijen zitplaatsen: 34 onder het middenpad (diazoma), verdeeld in 12 sectoren, en 21 erboven, verdeeld in 22 sectoren. Let wel: 34/21 = 55/34 = 1,61… = het 'magische' getal ? (d.i. de Gulden snede, hetgeen de algemene indruk van harmonie verklaart).
De eregasten zaten op de eerste rij: zij kregen een rugleuning en zitkussentjes. De vloer van de orchestra (toneelvloer) heeft een diameter van ruim 20 meter; van hieraf worden zelfs zwakke geluiden, zoals zuchten of fluisteren, ongestoord tot aan de hoogste zitplaatsen gedragen, bijna 23 meter hoger. Vanwege deze bijzondere akoestiek is het theater beroemd.
Dit best bewaarde theater uit de Griekse oudheid komt in de zomermaanden weer tot leven, omdat er dan, in het kader van het Festival van Epidaurus, elke vrijdag- en zaterdagavond antieke tragedies en komedies worden opgevoerd door Griekse en buitenlandse toneelgezelschappen. Het theater ligt enigszins verwijderd van het eigenlijke heiligdom, waarvan enkel vrij onoverzichtelijke ruïnes overblijven.

Van hieruit volgen we de gele weg langs de kust zuidwaarts naar Galatas en Poros om vervolgens de kust verder te volgen tot in Ermioni, om tenslotte links op het grote parkeerterrein het bivak voor de nacht op te slaan (N 37° 23.341 E 023° 14.904). Een op zich goede keuze, ware het niet dat tegen de avond hele zwermen vliegen neerstreken. Binnen een mum van tijd, en voor we konden reageren met horren etc. zag de camper binnenin zwart van de vliegen zodat we noodgedwongen buiten hebben gegeten. Tegen zonsondergang trokken de vliegen zich gelukkig weer terug, zodat we toch ongestoord en goed hebben kunnen slapen.