Reisverslag Griekenland 27 mei - 10 juli 2008

Week 1

 Dinsdag 27 mei 2008.
Klokslag 14.00 uur wordt de motor gestart om te beginnen aan het grote avontuur. Vrijdagmiddag om 17.00 uur vertrekt de ferry "Europe Palace" van de Minoan Lines vanuit Ancona naar Igoumenitsa. We hebben dus 3 dagen om de ± 1400 km tussen thuis en Ancona te overbruggen. De reis verloopt zo voorspoedig dat het gestelde doel van vandaag dusdanig vroeg wordt bereikt dat we besluiten door te rijden tot een camperplaats in Weil am Rhein. Deze is echter dusdanig afgelegen dat we hier niet willen slapen en we rijden door, Zwitserland in. De bedoeling is te stoppen bij het eerste tankstation aan de Autobahn, ook al omdat de diesel begint op te raken. Getankt kan er worden, maar gelegenheid om te slapen is er niet. We rijden door tot een parkeerplaats waar nog plaats is. (N 47° 25.693 E 007°46.524).

Overnachten in Zwitserland
Woensdag 28 mei 2008.
Na een verkwikkende nachtrust vertrekken we om ± 9.30 uur voor het vervolg van onze reis. Het weer is goed, de stemming is goed en het verkeer niet al te druk dus de reis verloopt weer voorspoedig. Omdat we gisteren zo ver zijn gekomen is er tijd genoeg om niet de Gotthard tunnel te nemen maar over de pas te gaan. Opmerkelijk was dat er op de pas nog zoveel sneeuw lag en de meertjes nog bevroren waren. Zelfs de oude pasweg was nog afgesloten omdat er nog diverse bochten vol met sneeuw lagen. Na deze kou kwamen spoedig Lugano en de italiaanse grens in zicht. De warmte lag als en klamme deken over het landschap en de lucht trilde boven het wegdek. De bedoeling was overnachten op een camperplek in Bologna. We hebben er twee bezocht maar ook deze stonden ons niet aan. Daarom terug de Autostrada op en bij de eerste tankgelegenheid stoppen om te overnachten. (N 44° 25.639 E 011° 35.926).

Alles sneeuw en ijs op de Gotthard

 

Donderdag 29 mei 2008.
We besluiten de Autostrada bij de eerste gelegenheid te verlaten om de rest tot Ancona via de binnenweg te rijden. We rijden via de kustweg en doorkruisen o.a. Rimini en Riccione. Vroeg in de middag zijn we al in Ancona. We gaan eerst even kijken bij de haven, waar we morgen zullen inschepen naar Igoumenitsa. We besluiten de nacht door te brengen op een camperplaats dicht bij de stad, zodat we morgen niet veel meer hoeven te rijden. De camperplaats ligt in Marina di Monte Marciano op ±14 km van Ancona. Ter plekken aangekomen lijkt de camperplaats open en we installeren ons om de nacht door te brengen. Nauwelijks hebben we de tijd gekregen een kop koffie te maken of er stopt een politieauto naast ons. De agent weet ons duidelijk te maken dat de plaats eigenlijk nog gesloten is en dat de eigenaar onderweg is om de slagboom af te sluiten. Ondanks de aanwezige verbodsborden mogen we aan de overkant van de weg, direct aan zee, gaan staan en daar blijven slapen. Het is tenslotte nog geen seizoen dus nu kan het nog.

Marina di Monte Marciano

 

Vrijdag 30 mei 2008.
Vandaag is de dag van de overtocht. Volgens de Minoan Lines moeten we minimaal 2 uur vóór vertrek aanwezig zijn. Dat betekent dus om ±15.00 uur. We hebben de tijd aan ons. Na heerlijk uit geslapen te hebben ontbijten we op ons gemak en drinken nog heerlijk een kopje koffie. Tegen half twaalf vertrekken we richting Ancona. Onderweg komen we langs een LIDL en vullen onze voorraad aan. Op de camperplaats hebben we onze watervoorraad aangevuld, de afvalwatertank en toilet waren al geleegd bij een sanistation langs de Autostrada zodat we schoon aan de overtocht kunnen beginnen. Om ± 12.30 hr. komen we aan op de pier van Minoan Lines. Inchecken verloopt voorspoedig en met een kaart "Igoumenitsa" om achter de voorruit te plaatsen, begint het wachten. We staan als derde camper in de rij voor Igoumenitsa. Er is nog niet veel activiteit op de kade, de ferry zal pas om half drie arriveren. Als de ferry arriveert, wemelt het in eens van de politie. Iedere vrachtwagen die van boord komt wordt onderzocht of er geen verstekelingen in verborgen zitten. Men is zeer bevreesd dat er Albanezen illegaal via de ferry Italië binnenkomen. Als iedereen van boord is gaan degenen met Patras als bestemming het eerst aan boord, dan vrachtwagens voor Igoumenitsa die op hetzelfde dek staan als de campers. Vervolgens, als er nog voldoende ruimte is om te keren, de campers naar het camperdek en daarna alles wat nog mee moet. Eenmaal op het "camperdek" wordt elke camper voorzien van 220 Volt. Iedere camperaar krijgt een pasje waarmee de deur tussen camperdek en de rest van het schip kan worden geopend zodat van alle voorzieningen gebruik kan worden gemaakt.
De overtocht zal ongeveer 15 uur duren dus aankomst in Igoumenitsa zal zo rond 8 uur (9 uur griekse tijd) zijn. Dit betekent lekker eten, vroeg naar bed en op tijd er uit.

Wachten op de kade in Ancona

Inschepen op de Europa Palace
Zaterdag 31 mei 2008.
Ondanks het constante gebrom van de koelaggregaten van de vrachtwagens en het gedreun van de motoren van het schip toch een goede nachtrust gehad. Op tijd wakker voor een lekker ontbijt met verse broodjes vanuit het self service restaurant. Daarna naar het dek om de aankomst in Igoumenitsa te bekijken. Ondanks de vertraging van een half uur bij vertrek uit Ancona zijn we toch op tijd. Omdat we vooraan staan op het camperdek en we voor de vrachtwagens van dek af moeten staan we om kwart voor tien griekse tijd op de kade van Igoumenitsa. In plaats van de normale route naar het zuiden die iedereen volgt gaan we eerst links af naar het noorden richting de Albanese grens. Even voorbij het plaatsje Sagiada (± 20 km noord van Igoumenitsa) ( N 39° 37.893 E 020° 10.428) vinden we een plaatsje direct aan zee. Er staan een paar platanen, maar de schaduw die zij opwerpen is al ingenomen door een paar campers. We gaan op enige afstand direct aan het water staan. Het weer is aangenaam, de zon schijnt maar het is niet te warm. 's Middags echter steekt er een onaangename harde wind op die blijft waaien tot de avond. Ondanks dat is het hier best uit te houden.

Strandje even buiten Sagiada

 

Zondag 1 juni 2008.

Vandaag blijven we hier om op ons gemak van de zon te genieten.

Zonsondergang bij Sagiada

Maandag 2 juni 2008.
We gaan vandaag beginnen aan onze rondreis door Griekenland. Het doel voor vandaag is Ioánnina aan het meer. Het is warm als we vertrekken maar gaandeweg verschijnt er bewolking aan de blauwe hemel. We kiezen een route die ons langs gele wegen richting de Albanese grens naar het noorden brengt om dan af te buigen naar het zuiden richting Ioánnina. Tegen de tijd dat we aankomen in Ioánnina is de lucht geheel bewolkt en het ziet er naar uit dat het zal gaan regenen. In Ioánnina aangekomen zoeken we "Camping Limnopoula" (N 39° 40.630 E 020° 50.648) op. Deze camping is direct aan het meer gelegen in het noorden van de stad. Het is een typische doorgangscamping met weinig faciliteiten. Wat we al verwachten gebeurt 's avonds. Er barst een onweer los welke gepaard gaat met hevige regenval. Gelukkig duurt het niet al te lang en kunnen we rustig gaan slapen.

Ioánnina
[Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie]
Ioánnina is de hoofdstad van de gelijknamige Griekse nomos Ioánnina en van de regio Epirus. De stad telt ca. 40.000 inwoners.
In de volksmond heet de stad "Jánena". Het is een belangrijke universiteitsstad, gelegen aan het Pamvotismeer of Meer van Ioánnina. In het meer ligt een eilandje met belangrijke Byzantijnse kloosters. Het meer is 3 tot 13 meter diep, 7,5 km lang en 1,5 tot 5 km breed. De stad bestaat uit twee delen: de eigenlijke stad en het zogenaamde frourion, een Turkse citadel uit de 17e eeuw, met onder andere twee moskeeën.
Geschiedenis
Het is niet precies bekend wanneer Ioánnina werd gesticht. De stad wordt voor het eerst vermeld in de 11e eeuw, toen zij werd ingenomen door kruisvaarders, maar ze is duidelijk ouder. Ze zou gesticht zijn onder keizer Justinianus in de 6e eeuw, en kreeg haar naam van een nu verdwenen klooster ter ere van de Heilige Johannes.
Ioánnina werd belangrijk na 1204, toen de Byzantijnse hoofdstad Constantinopel ingenomen was door Kruisvaarders. Michelangelos Komnenos, een lid van de keizerlijke familie, vluchtte met zijn getrouwen naar hier en maakte Ioánnina tot hoofdstad van een Byzantijns staatje, het despotaat van Epirus. Tien jaar later verhuisden de despoten hun residentie naar Arta, maar Ioánnina bleef belangrijk.
In de 14e eeuw, tijdens de Servische expansie, werd de stad ingenomen door de Servische tsaar Dušan, die zijn broer Semyon op de despotentroon bracht. De Servische heerschappij was echter van korte duur: in juni 1389 kwam er met de slag op het Merelveld abrupt een einde aan. In 1431 werd Ioánnina ingenomen door de Turken en bleef onder het Osmaanse Rijk tot in 1913. De Byzantijnse despoot werd vervangen door een Turkse pasja. Ioánnina bleef een welvarende en drukbevolkte stad, een centrum van onderwijs, en kreeg zelfs een eigen universiteit. Er werden handwerksgilden gevormd, onder andere die van de zilversmeden.
In 1611 bereidde bisschop Dionysios Skylosofos een opstand tegen de Turken voor. Hij had een visioen dat de Turkse sultan ooit nog voor hem zou opstaan. De opstand mislukte echter, de bisschop werd doodgemarteld en zijn lijk werd naar Istanbul vervoerd. Bij de aankomst in de hoofdstad was er zoveel herrie dat de sultan van zijn zitplaats opstond en naar zijn raam snelde om te zien wat er gaande was… Het visioen van Skylosofos was werkelijkheid geworden. Als gevolg van de mislukte opstand verloren de christenen alle privileges die zij nog bezaten in de stad, en de beide moskeeën die in deze tijd gebouwd werden getuigen van de absolute heerschappij van de Turken.
In 1788 kwam Ali Pasja aan de macht, bijgenaamd 'de Leeuw van Ioánnina'. Als gouverneur heerste hij over Epirus en Albanië als een quasi-onafhankelijk rijk. Hij stond bekend om zijn wreedheid. Omdat hij een steeds eigenzinniger koers ging varen, met toenadering tot Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en steun aan Griekse onafhankelijkheidsstrijders, werd hij beschuldigd van hoogverraad, en uiteindelijk door Turkse troepen overmeesterd en vermoord.
Omgeving
Op 4 km ten noorden van Ioánnina, in het dorp Perama, bevindt zich het grootste grottenstelsel van Griekenland. Het werd toevallig ontdekt in de Tweede Wereldoorlog door een herder die zich voor de Duitsers wilde verbergen.

Camping "Limnopoula"
 Terug naar index