Vandaag houden we een rustdag. Het gestelde doel is bereikt. We zullen vandaag hier wat rondkijken, het toeristencentrum bezoeken en foto's maken van de kaap en de wereldbol. En vanavond weer de zon niet zien ondergaan. We hebben geluk dat de hele dag de zon schijnt, maar ondanks dat stijgt de temperatuur niet boven 7 °C. De kachel bewijst goede diensten.

Op de Noordkaap

We vervolgen RV98 tot Ifjord en nemen daar de RV888 naar Gamvik. Naarmate we noordelijker komen verdwijnt de vegetatie en blijven er slechts kale rotsen en een steenachtige ondergrond over. De weg voert langs prachtige meren en zompige moerassen maar wordt gaandeweg ruiger om tenslotte door een kaal landschap te voeren. Ook hier moet je bedacht zijn op overstekende rendieren. Als we tenslotte bij de vuurtoren aankomen is het onbewolkt. Dit belooft wat voor vannacht. We zoeken een plaatsje in de buurt van de vuurtoren om de nacht door te brengen (N 71° 5.362, E 28° 11.461).

Slettnes Fyr	Zonsondergang bij Slettnes Fyr

Het was een koude, heldere nacht. We hebben weer genoten van de niet ondergaande zon, zelfs nog helderder dan op de Noordkaap. We hebben wel heel veel geluk met het weer. Sinds de Noordkaap is het constant prachtig weer, volop zon en weinig wind. Je kunt je haast niet voorstellen dat het hier zo kan stormen en regenen als je afgaat op reisbeschrijvingen van anderen die hier zijn geweest. We moeten de hele weg terug naar Iford (135 km) om dan de RV98 oostwaarts te gaan volgen. De weg slingert zich door een woest landschap, dan weer wouden vol kreupelhout en dwergberken, dan weer ruige kale vlaktes met ijsmeren en woest stromende riviertjes. Voor ons onbegrijpelijk dat er in deze tijd van het jaar nog zoveel sneeuwvelden zijn. Zelfs op fjordhoogte liggen nog grote plakken sneeuw en ijs. Er is opmerkelijk weinig bebouwing in dit deel van de Finnmark. Maar ja, zeg eens eerlijk, wie zou hier willen wonen? Naarmate we verder oostwaarts komen wordt het steeds stiller. Tot Tanabru wordt bereikt. Hier komen RV98 en E6 weer samen en gaan als E6 verder naar Kirkenes. Als we de Varangerfjord bereiken, het grootste fjord van Noorwegen, besluiten we dat het welletjes is voor vandaag. We zoeken een mooi plaatsje op een parkeerplaats (N 70° 0.463, E 29° 12.155) langs het fjord en houden het voor gezien voor vandaag.

Wederom een fantastisch heldere maar koude avond en nacht gehad. De kachel heeft weer flink z'n best gedaan. Na het ontbijt zetten we onze reis voort richting Kirkenes, maar eerst verlaten we de E6 om het dorpje Bugøynes te bekijken. Hier wordt voor het eerst de russische nabijheid bemerkt. Af en toe een auto met russische nummerplaten en vooral veel roest. In het haventje van Bugøynes liggen enkele russische roestschepen. Die worden hier weer opgeknapt, d.w.z. opgeschilderd voordat ze weer voor enkele maanden naar zee gaan om te vissen. Het dorpje zelf is nog autentiek maar verder minder interessant. We keren terug naar de E6 en volgen deze tot het eindpunt. Eindelijk is Kirkenes bereikt. Hier is de russische invloed wel duidelijk merkbaar. Alle wegbewijzering is tweetalig en vlak voor Kirkenes staan waarschuwingsborden in 3 talen, t.w. noors, russisch en engels, geen foto's te nemen van militaire inrichtingen en personeel. Een erfenis van de koude oorlog? Kirkenes is een drukke fabrieksstad, hoofdzakelijk ge-ent op de visserij. Ook hier weer russische roestbakken te over. Na hier de koelkast weer gevuld te hebben gaan we verder richting Moermansk en komen bij de grensovergang Storskog. Hier gaat het nog ouderwets toe met de controles. Een lange rij auto's voor de grens en het schiet maar niet op. Gelukkig hebben wij hier geen last van. 100m voor de grens buigt weg 886 links af naar het einde van de noorse wereld. "Grense Jacobselv" is het punt waar Noorwegen, Rusland en de Barents-zee samen komen. De weg er heen is lang en smal en voert door ruig gebied. Het laatste deel voert als onverharde weg langs de grensrivier. Het diepste gedeelte van de grensrivier vormt de grenslijn tussen Noorwegen en Rusland. Dit is zo vastgesteld middels een "Overeenkomst van 1947". Er wordt nog steeds aan beide zijden intensief gepatrouilleerd om naleving te controlleren. Ook hier geldt het reeds genoemde fotografeerverbod. Aan het einde van de weg staan we stil voor de machtige Barentszee, samen met nog andere campers en auto's. Vanaf hier enkel nog onafzienbare watervlaktes totdat de ijsvelden van de noordpool beginnen. We hebben nog steeds geluk met het weer, de zon schijnt en de temperatuur schommelt rond 15°C. Hier op dit punt vinden we de Oskar II Kapell. Een overblijfsel uit de 19e eeuw, toen de noorse en russische vissers constant op voet van oorlog met elkaar leefden. Ondanks herhaaldelijke verzoeken om een kanonneerboot om de strijdende partijen uit elkaar te houden werd, op aanraden van een hoge officier, een kapel gebouwd als teken van vrede. Enkele jaren na voltooiing besloot Koning Oskar II dit punt te bezoeken en zijn naam aan de kapel te verbinden. Na hier enige tijd vertoefd te hebben keren we terug op onze schreden. We rijden terug naar Neiden, van waar uit we naar Finland gaan. Het is echter te laat geworden dit vandaag nog te doen en daarom parkeren we de camper bij de "Skoltefossen", een waterval direct aan de afslag naar Finland (N 69° 41.655, E 29° 22.247).

Russisch schroot in Kirkenes	Grense Jacobselv	Oskar II Kapell

Na enkele kilometers RV 893 komt de fins - noorse grens. Opvallend is het grote niemandsland en het gebrek aan controle door douane. Verder valt op dat de grens is gemarkeerd is door een hekwerk dat de beide landen scheidt. Kennerlijk geldt de grens ook voor de rendieren en andere dieren. De eerste kilometers van weg 971 zijn nog aantrekkelijk door het afwisselen van bossen en meren. Daarna wordt de weg saai en eentonig. Dit zet aan tot doordouwen en veel kilometers maken. Na de middagstop in Inari, waar wordt gegeten en geshopt, stampen we door via de E75 naar Sodankylä waar we een camping opzoeken (N 67° 25.237, E 26° 37.393) om weer een heerlijk te kunnen douchen en de camper verzorgen v.w.b. water en toilet. Merk op aan de coordinaten dat we vlak boven de Poolcirkel staan. Morgen wordt deze weer overschreden.

Zomaar een Fins meer

Vandaag gaan we de Poolcirkel weer over naar de "donkere" kant. Het is al wel te merken aan het licht om middernacht. Een lichte schemering treedt dan in. Op voorspelling van de beheerdster van de camping in Sodankylä is het weer gaan regenen en dit weertype houdt de hele dag aan. Dan weer regen, dan weer felle opklaringen. Na ± 100 km komt Rovaniemi in zicht. Enkele kilometers vóór Rovaniemi wordt de Poolcirkel weer overschreden. Dit is hier een heel commerciëel gebeuren. Niet alleen de Poolcirkel wordt hier uitgebreid aangegeven, het is ook de plaats waar Santa Claus met zijn hulpjes resideert. Compleet met kantoor en postkantoor en de onvermijdelijke stalletjes met souvenirs. We kijken hier wat rond en kopen wat kaarten en enkele complete sets finse Euromunten inclusief de niet gebruikte 1 & 2 cent-munten.

Santa Claus office	hulpje van Santa	de Poolcirkel

Na enige tijd hier te hebben rondgedwaald en geluncht gaan we weer verder en passeren Rovaniemi. Een opmerkelijk grote stad met veel bedrijvigheid en voor het eerst in lange tijd weer stoplichten en snelheidscontroles. Vlak na Rovaniemi verlaten we de E75 om via weg 930 richting Zweden te gaan. Dit is niet zo'n "drukke" weg en komt uiteindelijk toch weer op het zelfde punt in Zweden uit. Aan de zweedse kant wordt weg 930 omgenummerd naar weg 98. Deze komt uit op de E10, welke we volgen tot Töre. Hier aangekomen is het weer tijd voor het avondeten. We zoeken een geschikte plaats om te overnachten en vinden deze op een parkeerplaats compleet met sanitair (N 65° 54.449, E 22° 39.344).