Iets later dan gewoonlijk, om kwart voor elf, beginnen we aan het avontuur van de Lofoten. Het eerste dat opvalt zijn overal de houten stellages waaraan de kabeljouw te drogen wordt gehangen, waardoor de bekende stokvis ontstaat. De vissen zijn geheel schoongemaakt en gepekeld en worden gedroogd om daardoor de houdbaarheid te vergroten. Ook de koppen worden gedroogd om in allerlei produkten te worden verwerkt, die u en ik later als lekkernij op tafel zetten.

Stokvis	Stokvis

Stokvis

Deze dag rijden we niet veel. De indrukken zijn zo overweldigend en achter ieder bocht in de weg volgt weer een nieuw vergezicht of een nieuw haventje tegen de achtergrond van hoge bergen die steil uit zee oprijzen. De regen van gisteren heeft plaats gemaakt voor wolken met daartussen blauwe luchten van waaruit de zon zich laat zien. De temperatuur is met 14 graden heel wat aangenamer dan gisteren op de kade in Bodø. We vinden een prachtige lokatie om de nacht door te brengen (N 68° 09.807, E 13° 22.121). Direct aan zee met uitzicht op het noorden, waar de zon niet zal ondergaan. Bijgaande foto's zijn gemaakt om half één 's nachts van de middernachtszon. Voor ons was dit adembenemende belevenis.

Impressies van de Lofoten

 Ook deze tweede Lofotendag komen we niet ver. Aanvankelijk volgen we de E10 maar op Vestvågøy kiezen we er voor de 815 te volgen. Dit moet een mooiere weg zijn en dat is het ook. De weg volgt de kustlijn precies en na elke bocht is het uitzicht adembenemend. Het weer is erg veranderlijk, nu en dan eens regen en dan weer die felle zon. Er is prakisch geen wind en het water van het fjord is rimpelloos, zodat de bergen zich erin spiegelen. We zakken af naar het dorpje Henningsvær, een toeristisch dorpje dat geheel van de visvangst leeft. Overal hangt stokvis te drogen. Het dorpje stelt eigenlijk niet veel voor, maar het is leuk om er doorheen te lopen. Langs deze weg hadden we een zandstrandje met parkeerplaats gevonden. Deze plek wordt aangeduidt als een "Badeplass". We zijn hier niet blijven staan maar enkele kilometers verder terug gereden. Daar hadden we een campinkje gezien waar we kunnen douchen en de waterhuishouding van de camper weer op orde kunnen brengen (N 68° 13.421, E 14° 12.912).

Spiegelglad water	Typische noorse huisjes

Na het ontbijt en de koffie vervolgen we onze weg over de Lofoten. Dit is het laatste stukje. We volgen de E10 tot Vestpollen en gaan een "geel" weggetje op. Dit weggetje gaat langs de andere kant van het eiland en verlost ons van het "gedrang" op de E10, waar het gemiddelde toch iets hoger ligt dan wij prettig vinden. Het is een schitterende weg, die halverwege overgaat van asfalt in onverharde weg. Hierdoor gaat de snelheid nog verder omlaag. Dan begint het ook nog te regenen dus u kunt wel raden hoe de camper er aan het eind van dit weggetje uitziet. We komen weer uit op de E10, vlak voor het veer Fiskebøl - Melbu (NOK 118,00), het laatste veer voordat we veer uitkomen op het vasteland. Nu zijn we op de Vesteralen. Zowel het landschap als de bouwstijl verandert. De typische Lofotenbouwstijl, huizen op houten palen half boven het water, komt hier bijna niet meer voor. We rijden tot Stokmarknes over de E10. Hier gaat de weg met een hoge brug over het fjord. Elke keer opnieuw als we over zo'n hoge brug gaan kriebelt er wat. Je rijdt daar hoog in de lucht en ziet bijna het water niet meer. De Noren bouwen geen ophaal- of draaibruggen maar elke brug over een bevaarbaar fjord wordt zo hoog gemaakt dat de "Hurtigruta" er onderdoor kan. Meteen na de brug verlaten we de E10 en gaan weer een geel weggetje op die langs de andere kant van het eiland voert. Deze weg volgt het Eidsfjord en komt bij Sortland weer op de E10 uit. Echt een weg om aan te bevelen, ook al is deze weg over vele kilometers onverhard. Omdat de magen weer beginnen te knagen besluiten we te stoppen in Lødingen. Hier vinden we bij een "Utkikksplass" een soort kampeerplaats, compleet met toiletten en een douche (N 68° 24.725, E 16° 0.504).

Het veer over de fjord	Utkikksplass in Lødingen

Vanuit Lødingen volgen we de E10 tot Bjervik. Narvik is aan de overkant van het fjord te zien, maar we besluiten haar rechts te laten liggen en de E6 verder te gaan volgen. Het weer laat zich niet van z'n beste kant zien. Het regent bijna constant en er is veel vrachtverkeer op de niet al te brede weg, ook al is het de hoofdweg naar de Noordkaap. Omdat wij gesteld zijn op onze rust besluiten we om bij Fossbakken de E6 te verlaten en de RV84 te gaan volgen. De weg slingert zich door een prachtig berglandschap langs het Lavangenfjord en het Sagfjorden. Bij Sorreisa gaan we over op RV86 om tenslotte langs het Andsvatnet een plaatsje voor de nacht te zoeken (N 69° 5.726, E 18° 20.147).

De hele nacht heeft het flink geregend en als we na het ontbijt vertrekken regent het nog steeds. De temperatuur schommelt zo rond 9°C. We besluiten vanaf Andselv niet de E6 maar de RV87 te volgen. Een schitterende weg met meren en kolkende rivieren. Een indicatie van de lage temperatuur ziet men aan de toppen van de bergen rondom. De hoogste zijn bedekt met een dun laagje verse sneeuw. De RV87 verder volgend door het Tamokdalen doet ons uitkomen op de kruising met de E6/E8. We gaan de E8 op naar Tromsø, een stad die gebouwd is op een eiland midden in het Grøttsundetfjord. Het doorgaande verkeer wordt door middel van tunnels onder de stad door geleid, om in de stad te komen moet men over de grote brug, die ook weer zo hoog is dat een zeeschip er onderdoor kan varen.

Tromsø	Tromsø

Na een kort bezoek aan de stad gaan we verder richting Noordkaap. We verlaten de E8 en gaan via RV91 richting de onvermijdelijke E6. Hiertoe moeten we nog 2x met de veerboot over. Van Breidvikeid naar Svensby (NOK 100,00) en van Lyngseidet naar Olderdalen (NOK 137,00). Dit zijn echt de laatste veerboten op onze tocht. We hebben er to dusver 17 gehad. Na weer vaste grond onder de voeten gekregen te hebben volgen we de E6 om te stoppen voor de nacht langs het Straumfjorden (N 69° 48.169, E 21° 8.253).

Het heeft weer de hele nacht geregend en als we opstaan lijkt het er op dat het droog gaat worden maar dat is maar schijn. Het is slechts een korte onderbreking van een bui die bijna de gehele dag zal duren. Soms is het even droog en komt zelfs de zon even door, maar dat is meestal van korte duur. De temperatuur is er dan ook naar, de hele dag tussen 7°C en 9°C. De E6 die we volgen slingert zich langs diverse fjorden en bij het dorpje Alteidet zien we een verwijzing naar een zijdal dat voert naar de Øksfjordjøkelen. Nieuwsgierig als we zijn volgen we dit weggetje dat voert over een soort pas naar de Isfjorden en daar zien we de Jøkelfjordbreen, een gletscher van de Øksfjordjøkelen. Helaas is hij door het slechte weer maar ten dele te zien. We keren op onze schreden terug en volgen de E6 weer naar Alta. In Talvik, even voor Alta, wordt de huishouding v.w.b. water en toilet weer op orde gebracht terwijl de dieselvoorraad in Alta weer wordt aangevuld. Na Alta stijgt de weg naar het een kale, koude hoogvlakte, nauwelijks bewoond en bijna niet begroeid. Je moet hier wel beducht zijn op overstekende rendieren want zij kijken niet op of om als ze de weg oversteken en de jonkies huppelen er vrolijk achteraan. Als de weg weer naar fjordniveau is gedaald wijken we weer af van de E6 en gaan de E94 op, richting Hammerfest, de noordelijkste stad ter wereld. Voor het echter zover is zoeken we een plaatsje voor de nacht. Dit vinden we aan het haventje van Kvalsund (N 70° 30.235, E 23° 58.752), aan de voet van weer een hoge brug over het fjord.

een kale, koude hoogvlakte	overstekende rendieren

Vandaag gaat het dan gebeuren. We bereiken de Noordkaap, het "doel" van de reis. Maar eerst gaan we nog naar Hammerfest en het dichtbij gelegen Forsøl. Hammerfest is een moderne stad die in een rap tempo wordt uitgebreid met een heel nieuwe stadswijk. Omdat de haven door de warme golfstroom 's winters niet dichtvriest is dit de thuisbasis van bedrijven die op de Noordpool werken en heeft dan ook een z.g. "Polar base", van waaruit schepen naar de pool vertrekken om de bases daar te bevoorraden. We rijden nog een stukje door naar Forsøl, waar resten zijn gevonden van oude nederzettingen. Na hier de lunch gebruikt te hebben wenden we de steven richting Noordkaap. Eerst moet het hele stuk terug naar de E6 worden afgelegd, daarna wordt de E6 gevolgd tot Oldersfjord, waar de E69 wordt opgedraaid naar de Noordkaap. De weg erheen slingert langs de oevers van het grootste ijszeefjord, de Porsangerfjord. Hoe dichter we bij de kaap komen, hoe kaler het landschap wordt. Dan duikt opeens de weg naar beneden, een 7,8 km lange tunnel in, naar het eiland Magerøy. De tunnel gaat tot een diepte van 212 m onder het wateroppervlak. Wanneer je weer uit de tunnel komt wordt je tegengehouden door een tolhuisje en of je even NOK 192,00 wilt afrekenen. Let wel, enkele reis, dus als je van het eiland af wilt mag je nog eens betalen. We rijden nu in één ruk door naar de Noordkaap. De dorpjes en stadjes laten we tot de terugreis. En dan ben je eindelijk op de Noordkaap en kun je je camper op het parkeerterrein zetten (N 71° 10.14, E 25° 46.712). Dit kost je dan wel NOK 195,00 per persoon. We hebben geluk. Na dagen regen is het eindelijk droog en belooft het een heldere avond en nacht te worden. Er hangen nog flarden bewolking, maar de zon is duidelijk aanwezig.

Middernachtszon op de Noordkaap