Een heerlijke nachtrust is ons ten deel gevallen, we zijn klaar voor de volgende etappe.
Hoewel ik reeds enkele malen via Travemünde naar Zweden en Finland gereisd ben had ik moeite de weg te vinden. Sinds de laatste keer is het hele terrein van de "Scandinavienkai" ingrijpend veranderd. Er is een nieuw "Check In" gebouw en er zijn vele toegangspoorten waardoor de afhandeling snel en efficiënt plaats vindt. Van tevoren via Internet geinformeerd of reserveren noodzakelijk was, dit bleek niet zo te zijn. Ter plekke betalen en voor €99,00 konden we mee. Klokslag 10 uur vertrok het schip voor de reis van zeven uur en een kwartier. Een lange zit, vooral omdat er aan boord niet veel vertier was. Dus af en toe even rondlopen om de benen te strekken. Een lichte lunch en verder af en toe een kop koffie om de tijd te doden. Maar aan alle wachten komt een eind en precies op tijd verscheen Trelleborg aan de horizon. Het ontschepen verliep vlot en om half zes werd voet op Zweedse bodem gezet. De lange reis kon beginnen. Een prachtige rit langs de zweedse kust richting Oslo. Met een verkwikkende nachtrust op de parkeerplaats van een tankstation langs de snelweg.

Wakker worden door de zon is een heerlijke gewaarwording, vooral na een paar dagen somber weer. Heerlijk ontbijt en dan op weg. Spoedig wordt de noorse grens bereikt. Ondanks dat de Noren geen deel uit maken van de EEG is er opmerkelijk weinig grenscontrole. In geen velden of wegen douane te bekennen. Makkelijker gaat niet.
Om de drukte in en rond Olso te vermijden en niet vele kilometers om te hoeven rijden nemen we in Moss het veer over de Olsofjord (NOK 114,00). Deze brengt ons in korte tijd naar Horten. Vanaf hier gaat het avontuur beginnen. Hoe verder we van de kust af rijden, hoe stiller de wegen worden.
Met Kongsberg aan de horizon houden we het voor gezien. De derde dag loopt ten einde en op een parkeerplaats (N 59° 36.153, E 9° 45.376) langs de weg wordt halt gehouden. Tijd om het "diner" te nuttigen en het nachtleger op te slaan. Het was een fijne dag met veel zonneschijn, hoewel het tegen de avond begon te betrekken.

We vervolgen de reis door het Lærdal en komen al spoedig bij de Lærdalstunnel. Deze 24,5 km lange tunnel is een verbetering in de doorgaande weg van Oslo naar Bergen. Wij laten deze echter links liggen en vervolgen de weg naar het veer (NOK 132,00) over de Lærdalsfjorden. Via dit veer komen we in Kaupanger om vervolgens in Sogndalsfjora te besluiten niet rechts af te slaan naar Lom maar recht door te gaan via weg 5 naar de Jostedalsbreen, een gletscherhoogvlakte, de grootste van het europese vasteland. Vlak voor de Fjærlandstunnel voert een weggetje naar de voet van de Supphellebreen, een uitloper van de genoemde Jostedalsbreen. Na Skel vervolgen we onze reis via weg 60 naar het Nordfjord. In Olden maken we nog een omweg van 24 km naar het Brigsdalsbreen, waar men al lopend, of met een door een paard getrokken wagentje, naar de voet van de gletscher kan gaan. Door onwetendheid hebben we deze mogelijkheid gemist en zijn, zonder veel gezien te hebben, teruggekeerd naar Olden om van hieruit de weg te vervolgen richting Stryn. Aangezien inmiddels etenstijd is geworden, stoppen we op een geschikte plaats bij een jachthaventje (N 61° 53.593, E 6° 42.407) om te eten en te slapen.

veer over de Sogndalsfjorden	Supphellebreen

Vandaag willen we naar Geiranger aan de Geirangerfjord. Dit moet een van de mooiste noorse fjorden zijn. We vervolgen de weg naar Stryn en gaan van daaruit verder over weg 15 richting Grötli. Een prachtige rit door een zonovergoten landschap. Bij Videsæter splitst weg 258 af van weg 15. Weg 258 is de oude weg naar Grötli en is 's winters afgesloten. Echter, door de grote hoeveelheid sneeuw die er nog ligt, is de doorgang nog afgesloten en kan men slechts een tiental kilometers over deze weg, tot het punt waar zomerskiën mogelijk is, een mogelijkheid waar op deze zondag op grote schaal gebruik van wordt gemaakt. De weg is zéér smal door de hoge sneeuwmuren en het passeren van een tegenligger wordt hierdoor een hele onderneming. Tot zelfs de buitenspiegel moet ingeklapt worden om ruimte te maken elkaar te passeren. Al met al een onvergetelijke rit en dan plots is de weg geblokkeerd. We kunnen niet verder. Gelukkig is er plaats gemaakt om te kunnen keren. Terug dus naar weg 15 en via 3 tunnels naar Breiddalseggje, waar de weg splitst richting Grötli of richting Geiranger. Wij kiezen weg 63 naar Geiranger. Een spectaculaire rit ligt voor ons. Ondanks de "geringe" hoogte van ± 1100 m sneeuw zover je kunt kijken. De weg omringt door sneeuwmuren, soms tot wel 4 meter hoog. Voor ons als Nederlanders een onvoorstelbaar fenomeen. En dan volgt de afdaling naar Geiranger (300 inw). Vanaf grote hoogte krijgt men een overzicht over het dorp en de fjord. Het eerste dat opvalt zijn de grote passagiersschepen die hier afgemeerd liggen. De passagiers worden, met eigen reddingboten als veerdienst, aan wal gebracht om vervolgens een excursie naar het omringende landschap te maken. Deze avond besluiten we om op de camping van Geiranger (N 62° 5.986, E 7° 12.126) te gaan staan zodat we weer eens heerlijk kunnen wassen en douchen.

Terug, de weg is geblokkeerd	Geiranger

Vandaag gaan we het Geirangerfjord ontdekken. We gaan met de veerboot van Geiranger naar Hellesylt, een dorp aan het Sunnylvsfjorden, waarvan het Geirangerfjord een zijdal is. Het Geirangerfjord staat op de lijst van UNESCO erfgoeden, hetgeen betekent dat de schoonheid en waarde van dit gebied zoveel mogelijk bewaard moeten blijven. Tijdens deze tocht, die wij in beide richtingen maken omdat we zonder vervoer zijn en een retour hebben genomen, komen we langs prachtige watervallen en rotspartijen. Tegen de bergwand zijn ook nog enkele boerderijen te zien die, hoewel reeds lang onbewoond, door de stichting "Vrienden van het fjord" worden onderhouden en gerestaureerd. Hellesylt is een dorpje (250 inw) dat ligt ingeklemd tussen twee watervallen die zich met veel geraas in het fjord storten. Dit is met recht een tocht om nooit te vergeten.

De Vrijer, tegenover de 7 zusters	Hellesylt